Proiektua: Zer izango litzateke bizitza ametsik gabe?

Zer izango litzateke bizitza ametsik gabe?

  Nazka eta gorrotoa eragiten dit gizarte antolaketak…. baina badut mutil gazte bat nire bihotzean une oro dudana. Mutil gaztea Mikel deitzen da eta hura oso ezaguna da momentu oro, lagun zein bere gelakideen artean.  Hura nire iritziz abenturazalea eta besteekin oso eskuzabala da, hori dela eta uste dut gehiegi hitz egiten dela berari buruz. Ni aldiz ez naiz oso ezaguna eta oso lotsatia naiz, batez ere mutilen kontua dela eta ez dela.

  Hori dela eta adorez bete, eta bera konkistatu ahal izateko trikimailu bat otu zait, ni neu izatea, jendeari nire poztasuna adieraziz eta batez ere zintzotasunez jokatuz. Jendearekin harremanetan jarriz eta horrela mutilaren parte izanez. Gertatuko ez balitz nireak egingo du eta akabo komeriak.

  Erabaki horren ondorioz, jendea nitaz barre egiten hasi da, dudan jarreragatik eta ez dut ulertzen nola, baina momentu batzuetan munduaren zilborra izango banintz bezala sentitzen naiz, denok ditugun aurreiritzi desberdin eta batzuetan mingarriekin. Jendea nitaz burla eginez kanpoko itxura dela eta ez dela, hori dela eta bullying-a jasaten duten jendearekin erlazionatu naiz, ez dira pertsona txarrak baina maitatuak sentitzea bakarrik da haiek  nahi dutena,  beraien ametsa egi  bihurtzeko.

  Hori dela eta, egunero  galdera hau egiten diot nire buruari. Zer izango litzateke bizitza ametsik gabe? Batzuetan ni neu izatea daukat amets, jendeari naizena adieraziz eta oztoporik egongo ez balitz bezala tratatua izanaz, abenturazko pelikuletan gertatzen den bezalaxe. Baina momentuan konturatzen naiz bizitza ez dela pelikula bat, bizitza egun batetik beste batera pasatzen dela. Baina momentu hori ez dago gure esku, aurreiritzien esku baizik.

   Jasandakoa kontuan hartuta hainbat zentrotatik pasa izan naiz, nire bizitzaren ikuspuntua emanaz eta berdin sentitzen direnei nire egoera adieraziz zentro espezializatu batean.

 Egun eguzkitsu batean, hamasei urte besterik ez ditudalarik aurre egiteko momentua heldu dela konturatu naiz eta beti bezala ikasle berak biltzen dira eskolan, patioan eta han dago nire ametsik preziatuena, Mikel. Bertara nire egoera azaltzera joan naiz besteek esaten dutena alde batera utzita. Jendeak oholtzan ikustean, ez daki zer pentsatu broma edo mespretxu bat izango banintz bezala ikusten naute,  eta nire historia adorez kontatzen hastean, denak aho zabalik geratu dira nire ausardiaz , eta esan dezakegu min egin didatenak, barkamena eskatu didatela mukizapia eskuan dutelarik.

 Azkenean iritsi zen momentua, Mikeli berari buruz pentsatzen nuena esateko unea, bere parean jarriz hura zela nire benetako amets aitortu diot, hura ezagutzea dela nire altxorrik preziatuena. Berak ere bere ametsa aitortu dit, nirekin egon nahi duela momentu oro, hori dela eta modu baten edo bestean ametsa bete daitekeela konturatu gara.

 Eta urteak pasa ahala ametsa bete dut, hori dela eta irakurleoi zuen ametsak egi bihur daitezkeela diotsuet.

ITXASO SORIA