Urrutiko mendebaldeko mugak

Egilea: E. Salgari

Itzulpena: G. Etxeberria

Argitaletxea: Hordago

Lau gizon eta neskatila gudari bat izango dira istorio honetako protagonista nagusiak, nahiz eta, abenturak aurrera jarraitu ahala pertsonaia interesgarri gehiago azalduko diren. Beraien etxeak utzi eta oihan zabalerantz abiatuko dira. Oihanean jakina da animalia basati ugari dagoela eta horietako batek eraso egin ostean kobazulo batean gaua pasatzeko premian egongo dira.

Egun oso bat daramate ezer jan gabe. Lau orduko bidaia egin ostean, gosaltzeko janaria aurkituko dute eta berriro ere kobazulora joan beharko dira, lekurik seguruena baita. Bostak dira abenturazaleak eta ez dira ezeren, ezta inoren beldurrik ere. Desberdinak dira beraien artean, horregatik egingo dute hain talde ona. Baina guztiek daukate gauza bat amankomunean, egin beharrean dauden misioa, hots, koronelarengana laguntza eske joatea, izan ere, oihanean bi talde daude: Siux odolekoak eta Corvi odolekoak (bi “familia” handi esan deigun).

Ezin dute elkar ikusi, beraz lehia etengabekoa izango da. Egoerak horrela jarraitzen badu, oihana jende gabe geratuko da. Baina bidaia honetan, hainbat arazo izango dituzte, eta hainbat lehia gainditu beharko dituzte koronelarengana iristeko, oihanaren beste aldean bizi baita… Lortuko ote dute benetan koronelarenga heltzea? Helduz gero, hark lagunduko ote die? Horrela bada, lehia amaituko da?

IRITZIA:

Liburu abenturazaleak atsegin baldin badituzu, liburu aproposa izan daiteke. Errealitatetik at egon arren, dibertigarria eta entretenigarria iruditu zait. Egia esan behar badut, hasieran kosta egin zitzaidan istorioa ulertzen hastea, liburuaren zati gehienak elkarrizketak direlako eta hainbat izen desberdin agertzen direlako. Gainera hori gutxi balitz, agertzen diren izen guztiak arrotzak dira guretzako.